Birkaç saçak...

Son iki kibritimden birini sigaramı yakmak için kullandım.
Bir diğerini kaybetmiş olsam gerek ki daha sonra çakmak aramak zorunda kaldım.
Kül tablamı kullanmak istemiyorum bu gece, küllerimi karanlık yerlere saçtım.

Birkaç saçaktan ibaretiz kimi zaman, yada saçaklardan...
Saçaklanmış zihinlerimiz var bizim.
Yine de buna olan inancım da sarsılmış durumda.
Kimliklerimizi ne zaman buruşturacağız çöpe atmak için?
Saçaklarımız var zihnimizde,
Parmaklar var gözlerimizde,
Yılanlar fısıldıyor bazen biliyorum sizin de sözlerinize
Geriliyor kasıklarınız, diliniz damağınızda yanıyor, kuruyor ve eriyor, biliyorum.
Evrilip çeviriliyorsunuz, dolanıyor düşünceleriniz yaşlarınızda...

Bulabildin mi kendini satır arasında?
Bir kalemim yoktu yazmak için
Mürekkebe batırdım bulduğum karga tüylerini
İplikler çıkıyor kulaklarımızdan
Aynalardan korkuyor musun?
Bu gün bir kalem aldım kendime,
Tüyleri bir bardağa bile tepiştirmedim
Odama saçılmış duruyorlar.
Fareler yaşamış gibi burada
Bende fare oluyorum kedilerin arasında.

Son kibritimi ne zaman kullandığımı hatırlıyorum,
Zihnim zaman zaman berraklaşıyor.
Vakitlerin arasına tıkılıyorum bazen,
İnsanca vakitlerin içinde, hiç vaktim yok benim.
Kısılıyorum daracık gönüllerinizde
Gelmem ben, bırakın gideyim.

Penceremin çatlaklarından sızıyor sızı
Büyürsem, ölürler.
Kovalanmak istemiyorum,
Bu gece sadece kaçışalım mı?
Belki ufak bir dans ve blues...

Ama bunların bir önemi yok,
İnancım kalmadı.
Bir umut ışığı derler ya..
Ben bu gün kapkaranlık bir umut buldum.
Ellerin ellerimden aktı gitti
Gözlerim yeniden hissedebildi seni.
Bu gün o şaraptan yeniden içtim.
Bu gün yeniden sarhoşum ben.
Kasımlar sahillerime vuruyor.
Bir kasım ki bu;
Onyedi deve sırtına biniyor.
Bir su buldum,
Çöl beni buldu,
Çöl beni üfledi...
Kasırgalar koptu, okyanusa düştüm,
Şimdi kanatsız bir kuşum
Okyanusun orta yerinde
Yüzme bilmem, güneş görmez gözlerim.
Umut ettim umudun kendisini buldum,
Ben kör olduktan sonra,
Bir ışık yok efendim,
İnanmıyorum.

Hiçbirinin bir önemi yok...
Sadece biraz saçak.