Dolunay

Dolunayın verdiği hüzün ışığının ardında gizlidir.
Bastırılmış ruhlar beyaz gökkuşağı olur,
Onun çevresinden gök yüzüne savrulur.
Kaçışları öyle sarsar ki insanı;
Kulaklarda acı melodiler dolaşır.

Ey Dolunay;
Boz şu asırlık sessizliğini.
Kinini dök sana küfreden acımasızlara,
Kalbinden parça bırak umutsuz aşıklara,
Rengini ver kirlenmekten kurtulamamış temiz bedenlere.

Herkes der ya güneşten çalmışsın ışığını
Ben inanırım ışığın gücündendir,
Yıldızlar alır senden ışığını da
Gece olur aydınlatamazsın.

Bu gece salın gökyüzünde evrenin gizemli kadını
Aşk acısıyla ağlasın bedenim.
Göz kırp ardından alımlı alımlı
Umutsuz gözyaşlarıma umutlu bir bakış atayım.
Sonra da yavaş yavaş veda et
Bana ve yokolmuş gökyüzüne
Bende yeniden rüyasız uykularıma döneyim.
Uzun bir sessizlik içinde...